Agus ba ghearr gur thosaigh daoine eile - lucht gnó, "Glasaigh", teicneolaithe, daoine Nua-Aoiseacha, eolaithe agus daoine eile nach iad - ag tabhairt aghaidhe ar Íle, ag smaoineamh uirthi mar bhunáit mhaith do thionscadail "ghlasa".

Ach tá ar a laghad ceithre ábhar dóchais aige don bhliain úr: Fine Gael, An Lucht Oibre, Sinn Féin agus na Glasaigh.

Le go mbeadh FG agus an LO rannpháirteach i gcomhrialtas, mar sin, chuile sheans go mbeadh tacaíocht de dhíth orthu, ní hamháin ó na Glasaigh ach ón Pháirtí Daonlathach chomh maith.

Sheas FG leis na Glasaigh, ní nach ionadh, seachas le fear Pháirtí Sóisialach na nOibrithe.

B’fhéidir gur cheart do Shinn Féin – agus na Glasaigh, páirtí uile-oileánda eile – a bheith ag iarraidh gurbh ionann an ráta pá sa dá chuid den oileán.

Ba léir go raibh siad scantraithe go dtitfeadh an rialtas nuair a tharraing na Glasaigh amach mar go bhfágfaí an fhreagracht ar an Lucht Oibre i gcomhrialtas le Fine Gael an Bille Airgeadais a threorú tríd an Oireachtas.

Iontach go leor, toghchán thar a bheith maith a bhí ann do gach páirtí seachas Fianna Fáil agus na Glasaigh a ndearnadh sléacht orthu, agus do líon méadaitheach na n-iarrthóirí neamhspleácha.

Chreidfinn go bhfuair na Glasaigh smeadar éicint measa i measc mo lucht aitheantais mar gur páirtí iad atá eagraithe ar bhonn náisiúnta.

Ní raibh sé chomh soiléir sin go mbeadh biseach i ndán do Fhianna Fáil agus aiséirí ón marbh i ndán do na Glasaigh.

Is cuimhin liom go maith ag an dtoghchán deireanach an bealach náireach inar cháin siad na Glasaigh go mí-ionraic agus gan trócaire a bheith i rialtas le Fianna Fáil, amhail is gurbh iad na Glasaigh a bhí ciontach as titim thubaisteach na mbancanna.

Ceann de na deacrachtaí atá againn is ea go raibh na Glasaigh, an Lucht Oibre, iad seo go léir lena gcuid Michael D.