Na liúis sa chlaise i mbéal na habhann ag feitheamh lena n-alpadh.

Leis an lámh eile bhí sé ag cuimilt Germolene cumhra – déanta sa Bhreatain dar ndóigh – isteach san iliomad créachtaí, claiseanna agus cneácha a bhí le feiceáil ar fud a choirp bhiata.

Na mná óige téisiúla, bhíodar gléasta go gleoite, i sciortaí a bhí gearrtha go speisialta le mianta gnéasúla na bhfear a mhúscailt: na colpaí nochtaithe agus clais brollaigh ar thaispeáint agus na cíocha ag coinneáil ama leis an gceol.

Bhí ár mballa féin againn, ‘an Chlais Dubh’, nó an ‘clash doo’ mar a thugtar air i mBéarla an Chabháin go fóill.

Chaith cuid de na Paras ár gcuid bileog eolais faoi Dhomhnach na Fola le clais an chosáin, ach ba léir go raibh náire ar chuid acu faoin eirleach.

Bíonn lochán le fásra nó clais mharbhánta ag teastáil ón Earc Luachra i gcomhair am an ghoir.

Thug mé suntas do phlástar a bhí ar snámh go mall i dtreo na claise.

Nocht fogha Martin Mc Guinness faoin Áras íogair áirithe taobh ó dheas den Chlais Dubh.