Déanfar dearmad ar chruatan laethanta saoire fada na múinteoirí, ar an phian sa droim ón fhanacht rófhada sa leaba, ar dhéine na gcluichí fada gailf agus ar dhochma na spaisteoireachta leadránaí cois farraige.

Thar rud ar bith eile, is náisiún muid a bhfuil teacht aniar ionainn, a bhfuil réiteach ár gcuid fadhbanna againn, nach bhfuil eagla orainn roimh an dua ná roimh an dochma, agus a thógfaidh saol fónta in Éirinn do na glúine atá fós le teacht.

Is é a theastaíonn anois ná ding le cur faoin doras chun é a choinneáil ar oscailt, chun go ligfear roinnt aeir úir isteach san áit mhúisiúnta ghruama dhochma sin – chomh maith le roinnt céille agus réasúin.