Ní mó ná sásta a bheadh Dubhán Liphechaire na bliana 759 AD, ná Cairpre Liphechair na réamhstaire, le salú na habhann san am i láthair, óir is ionann 'Liphechair' agus 'cara na Life'.

Lean na scéalta ag teacht amach arís is arís eile faoi dhaoine a bhí ag maireachtáil le galar dainséarach mar a bhí, agus ansin ar tugadh fuil shalaithe dóibh.

Mná a bhí inár measc, ach dofheicthe mar go raibh siad salaithe i súile na heaglaise agus an phobail.

Tá an Roinn Sláinte faoi scamall de bharr na slí ar phléigh siad leis na mná ar tugadh fuil shalaithe dóibh.

B'fhéidir nach saothair iad an pictiúr déanta as cac den Mhaighdean Mhuire le Chris Ofili (1998), cuid braillíní salaithe Tracey Emin (1999), agus cré-earraí pornagrafacha Grayson Perry (2003) a thabharfá mar bhronntanas do do mháthair, ach tá éirithe leo mar sin féin ní hamháin conspóid a chothú ach aird an phobail a tharraingt ar Dhuais Turner agus ar an ealaín nua-aimseartha sa Bhreatain chomh maith.

Nach aisteach, mar sin, gur beag úsáid a bhain na meáin Ghaeilge as ó tharla é a bheith tagtha ar an saol mórán an am chéanna is a bhí iriseoirí óga cíocracha ag saothrú ghort na hiriseoireachta den chéad uair? Ní haon strainséir í an tsluasaid sa Ghaeltacht agus b’fhéidir go bhfuil sé in am anois ag iriseoirí na Gaeilge níos mó ama a chaitheamh ag tochailt agus ag salú a gcuid lámh.

Ach má tá, ní shalóidh lucre Liútair ár lámha ariamh arís.

Caint chontúirteach é sin ó dhuine a admhaíonn sa gclár nár salaíodh a lámha le gunnaí ná le semtex le linn na cogaíochta.

Is é an trua má shalaíonn an mionlach dea-theist an mhóraimh, óir is iad na hÉireannaigh Úra ceann de na imeachtaí is fearr a tharla inár leith le tamall.