Agus fear Mhaigh Eo, Pádraig Ó Maolruaidh ag casadh amhrán, ina stíl álainn, shéimh féin.

Cé gurb é "An Port Uaigneach" a chuireann tús leis an gceol ar an diosca seo agus cé gur ceol aonair den chuid is mó atá air, níor mhothaigh mise uaigneach ar chor ar bith agus mé ag éisteacht leis, ach amháin b'fhéidir sa gcaoi is gur thuig mé arís an luach atá agam ar chomhluadar fathaigh shéimh shuáilcigh seo an cheoil agus na n-amhrán.

Ár soraidh céad slán leis an Mary Mac shéimh shibhialta ar shíl muid go raibh aithne againn uirthi.

Duine éirimiúil ab ea é a raibh pearsantacht shéimh aige.

Bean chaomh shéimh í agus tá sé sin le feiceáil sa dearcadh atá aici i leith na Gaeilge.

Tá cuma shéimh ar an léiríú ársa seo – i bhfad níos síochánta ná Veasúiv an lae inniu! Samhlaíodh sa chéad aois roimh Chríost gur bealach isteach go hIfreann a bhí i mbéal bolcáin agus scríobh an file Rómhánach Virgil san Aeneid, go bhfuil an tslí isteach seo suite i bPáirceanna Phlegrea, an ceantar bolcánach in aice le Napoli.

Buntáistí aiceanta atá i gceist: talamh mhéith, ithir dhomhain shaibhir, uisce lán le mianraí maithe, aeráid shéimh, cuanta foscúla beo le héisc agus cuanta doimhne atá oiriúnach don tráchtáil le tíortha iarthar na hEorpa (An Spáinn srl.

Tá aeráid shéimh, bhogthais ag Singeapór agus cé go bhfaigheann siad neart báistí, níl móran taithí ag bunadh na háite ar aimsir fhuar.

Is deacair uaireanta an chuid seo de leabhar Faulks a dhíleá gan cuimhneamh ar Ulysses de chuid Joyce, ach go háirithe an achainí shéimh sin a dhéanann duine amháin sa scéal sin ar a spéirbhean, *“Touch me.

Dream uasal gan aon agó, dream idéalach, altrúíoch! Ní fhágfaidís ainnir i gcruachás gan trácht ar ‘ainnir shéimh darbh ainm Éire’.

Crónófar a dhóigh shéimh agus a cheannasaíocht dhocht, a deir dlúthchara agus comhoibrí dá chuid, Antaine Ó Donnaile.