Baineann Susan Philipsz úsáid as fuaim den chuid is mó le mothúcháin a spreagadh i ndaoine nó cuimhní a athmhúscailt iontu.

Bíonn cuimhní deasa agat ar an gcomhluadar agus ar na cairde a bhíonn agat dá bharr.

" cuimhní ceanúla ======= Bhí Driscoll ina bhall den NYPD ó bhí Eanáir 1992 ann, agus ceapadh é mar bhall den Aonad Seirbhísí Éigeandála i mí Lúnasa 1998.

Chuaigh mé abhaile i mí an Mheithimh le cuimhní dodhearmadta agus an tsaoirse intinne a bhí á lorg agam faighte agam.

Tá cuimhní breátha ag Mícheál ar an tréimhse a chaith sé i dTiobraid Árann agus an-mheas aige ar mhuintir an chontae sin ó shin.

"Shíl mé gur uaidh féin a bhí sé ag teacht ach, i bhfírinne, bhí sé ag teacht ón stuif a chuireadh sé ar mhála na bpíobaí uilleann a bhí aige!" Ról an cheoil ======= Cinnte, tá cuimhní deasa cinn ag baint leis an cheol, ach cad é an rol atá aige sa saol? Nuair atá smacht ag tíoróntacht na gcairteanna ar an oiread sin daoine óga, nach bhfuil fiúntas an cheoil laghdaithe go mór? "Tá an saol níos fearr de dheasca an cheoil," arsa Neil.

Is é an lá mór craoibhe, an slua, an béiceach, an chaint, na hailt ar an bpáipéar, "Cluiche an Domhnaigh", "Spórtiris", "Ard san Aer", na cuimhní, na scéalta, na dathanna, na bratacha, na ceapairí, boladh toitíní agus fuail - na heilimintí go léir a ardaíonn an croí, a spreagann an dóchas, a mheallann an seanimreoir chun iarracht mhór amháin eile, bliain amháin eile, chun an chraobh a thabhairt abhaile go dtí an baile beag, an paróiste nó an chathair mhór.

Nach beo fós iad cuimhní cinn ár n-eisimirceach féin ar a dtriallacha thar sáile, san am a caitheadh? Is beag duine in Éirinn nach bhfuil gaolta nó cairde leis a d'fhulaing uaigneas ag am éigin agus iad ar imirce.

AÓF: Luann sibh go músclaíonn na tiúin atá ar an albam seo cuimhní cinn, de chairde, de gháire, d'oícheannta deireanacha, d'ócáidí taitneamhacha.

Tá na leabhair lán de scéalta mar gheall ar Dhaideo agus Mamó ina suí cois teallaigh agus na páistí óga ag éisteacht lena gcuid cuimhní cinn agus lena gcomhairle faoi chúrsaí an tsaoil.

” D’fhoilsigh an scríbhneoir as Baile Átha Cliath Hugo Hamilton cuimhní cinn roinnt blianta ó shin, *The Speckled People*, inár chuir sé síos ar an athair brúidiúil a bhí aige a chuir cosc ar an Bhéarla sa bhaile agus a chuir iachall ar a chlann Gaeilge agus Gearmáinis (teanga a máthar) a labhairt (tá cur síos air seo i leabhar nua Hamilton, *The Sailor in the Wardrobe*, chomh maith).

Táim ag súil le taithí den scoth, le cuimhní iontacha, agus le neart ceachtanna agus cairdis, ach tá drogall orm bheith ag súil leis an iomarca! Caithfidh tú muinín bheith agat ionat féin, i ndaoine eile agus i rotha mór an tsaoil! Is iomaí rud atá ag cur imní orm anois, agus trí seachtaine fágtha agam sula n-imím: An mbeidh dóthain airgid agam? An mbeidh aon deacrachtaí sláinte agam féin nó ag Sophia? An mbeidh deacrachtaí sa bhaile agus mé ar an taobh eile den domhan? An ndéanfaidh gach duine sa bhaile dearmad orm?! Tar éis gach rud, beidh an cheist a bhíonn de shíor i m’intinn fós ansin i mí na Nollag: “Céard a dhéanfaidh mé anois?!” Den dara huair le hocht mí dhéag, táim ag fágáil poist chun dul ar seachrán timpeall na cruinne.

Bhí cúig mhí den scoth caite agam ansin, agus go leor leor cuimhní iontacha agam.

”* Barry Meyer, Cathaoirleach agus Príomhfheidhmeannach Warner Bros Spreagadh go leor cuimhní geanúla ar na mallaibh nuair a fógraíodh go raibh an nuálaí cartúin Joseph Barbera i ndiaidh bás a fháil sa bhaile i Los Angeles.

Tagann rabharta cuimhní chugam.

Leabhar cumhachtach atá sa saothar *Watching the Door*, ar cuimhní cinn ar a bhlianta i mBéal Feirste é.

Bhí air bogadh ó Mhín na Leice, áfach, nuair a cailleadh a iníon, Eileen, go tragóideach i dtimpiste bhóthair i 1978 toisc go raibh sé céasta ag cuimhní san áit sin.

Is as cuimhní órga ar sheal a chaith mé i Kerala an samhradh seo a thagann an íomhá bheag seo.

Roinneamar braon dí agus cuimhní leo, gur glaodh orainn le léimt ar ais isteach sa bhus le triall ar an mB & B.

Tháinig na cuimhní cinn chugam ina rabharta: múinteoir a spreag i dtreo na réalteolaíochta mé, oícheanta fuara geimhridh ar chúl an tí leis na déshúiligh, turas ar an réadlann in Ard Mhacha, an corrú a bhíodh faoi mo chroí nuair a thagadh fear an phoist le leabhar úr.

Dearcadh Marc Augé Tá cuimhní iontacha agam ar an turas sin, ar na daoine ar bhuail mé leo agus ar áilleacht an taobh tíre.

Ach murach an fhís a bhí ag an seachtar a tháinig le chéile i nDúrlas Éile sa bhliain 1884, ní bheadh tada speisialta ag baint leis an gcéad Domhnach de Mheán Fómhair agus ní bheadh aon chúis agamsa an gháir ‘Up Tipp’ a chur dhíom, mar nach mbeadh san iomáint ach cuimhní cinn roinnt seanbháireoirí.

Ní thógfaí ort é dá bhfeicfí thú tar éis duit ‘Cuireadh’, an chéad scéal sa chnuasach Pádraic Ó Conaire – Rogha Scéalta, a léamh agus tú sínte ar tholg, cuimhní maidir le M’Asal Beag Dubh i do cheann agus tú ag súil le scéalta éadroma spleodracha.

Coinníonn grianghraif cuimhní beo, úr.

Tá leabhar le Seán Maher, leabhar dár teideal *The Road to God Knows Where* (1972) léite ag daoine áirithe chomh maith leis an leabhar *Traveller* (1985) le Nan Joyce ach foilsíodh dornán leabhar eile le deireanas nach bhfuair an méid céanna poiblíochta b’fhéidir - ina measc Paveewhack (2001) le Peter Brady agus cuimhní cinn ar nós Parley-Poet and Chanter (2004) le Pecker Dunne agus The Candlelight Painter (2004) le William Cauley.

Teach béal dorais leis an teach inar dtógadh m’athair a bhi i gceist ag an am ach is beag cuimhne atá agam air sin dáiríre, seachas cuimhní fánacha ar an trá agus ócáidí thiar.

Ar an Ármhá ===== Tagann an cogadh míthrócaireach i 1914 agus níl fágtha ag Stephen ón lá sin ach cuimhní cinn d’Isabelle, cuimhní cinn a thugann misneach dó a dhícheall a dhéanamh teacht slán as an rúscadh fuilteach.

Go deimhin bhí cuimhní cinn na seanmhná áirithe go hard i measc na leithscéalta a ríomh an t-iriseoir Frank McNally ina cholún clúiteach *“a history of Ireland in 100 Excuses.

An rud is aistí agus is follasaí idir an samhradh in Éirinn agus an samhradh thar lear, dar liom, ná a laghad páistí a bhíos le feiceáil ag imirt taobh amuigh i lár an lae, iad ag béiceadh agus ag screadach, ag carnadh cuimhní órga na hóige don saol fada atá rompu.

Ní furaist éalú ó scáth drúiseach Whitman agus úrscéal conspóideach Vidal The City and the Pillar (1948), nó na chéad chaibidilí dhraíochtúla sin ina chuid cuimhní cinn, Palimpsest (1995) a bhaineas lena ghrá geal do Jimmy Trimble, ógánach caillte an chúil cheangailte dár cailleadh le linn chath Iwo Jima i 1945.

Bhí a fhios agam, ón chuma a bhí orthu go raibh siad faoi bhrú millteanach, go raibh cuimhní an lae úd leo gach lá agus ní raibh aon éalú san oíche mar ba mhinic faoi thromluí iad.

Tá cuimhní geala agam ar Oireachtas Ghleann Cholm Cille i 1989.

Bhí cuimhní deasa draíochtúla le tabhairt abhaile liom as ceantar aoibhinn uaimhiúil Chathail Bhuí.

Spreagfaidh an díolaim seo cuimhní go leor den tréimhse ina raibh rabhcáin i mbarr a réime sna tithe tábhairne agus i gclubanna na tíre.

Shuigh na haisteoirí Tadhg Hickey, George Hanover agus Daniel Reardon ar chathaoireacha sa dorchadas, agus sula bhfad, ba léir gur choda difriúla d’inchinn duine amháin ab ea iad, inchinn a bhí lán le cuimhní cinn truamhéileacha agus lúcháireacha.

An Chaid ==== **CB: An Club versus an Contae – cad iad na buaicphointí duitse?** DÓC: An club is dócha – sin iad na cuimhní a fhanfaidh leat go deo.

Tá sé an-mhórálach as an ngaisce a rinne sé agus tá cuimhní iontacha aige ar a thréimhse ghairid mar imreoir contae agus club.

Níl fágtha aige ach cuimhní cinn, a gharáiste beag agus i bhfocail Langrishe in Deadwood, ‘*the expedition of one’s life disarray*’.

Ceapann Donncha Ó hÉallaithe go mbeadh saol sóisialta na hÉireann níos boichte, ná mar atá, murach gur bunaíodh an Cumann Lúthchleas Gael i nDúrlas Éile 125 bliain ó shin agus nach mbeadh san iomáint ach cuimhní na seanbháireoirí.

Chaith John-Paul Mc Carthy seal ag cíoradh leabhair ar pholaiteoir Briotanach a bhfuil cuimhní go leor faoi in Éirinn, an t-iar-Stát-Rúnaí Gnóthaí Baile, Roy Jenkins.