"Tá an Carghas buailte linn!" a deir Balor Beannaithe, "Agus is cóir dúinn ár n-aigne a dhíriú ar nithe neamhshaolta, agus an dúthroscadh agus an féinsmacht a chleachtadh.

Céard é a n-údarás agus a bhfreagracht - céard é tionchar lucht bainistíochta ar easpa smachta na n-imreoirí? Mo thuairim féin ná gur gá freagracht áirithe a chur ar bhainisteoirí as iompar a gcuid imreoirí agus as a n-iompar féin (is minic iad ó smacht leis) ar an bpáirc agus lasmuigh di.

Bhí sé i gcónaí báúil leis an Socialist Workers Party agus chuaigh sé isteach sa pháirtí sin i 1983 mar gur mhothaigh sé go raibh "níos mó céille ag baint leis ná mar a bhí ag baint le páirtithe eile" agus, cé go n-admhaíonn sé nach dtiocfaí a rá gurb é an réabhlóidí a bhfuil an féinsmacht is fearr aige, gur ball "réasúnta dílis" é .

” *Dúirt an Breitheamh Morris gur toradh tubaisteach a bheas ar an chreimeadh leanúnach atá ag teacht ar chúrsaí smachta sna Gardaí.

” *Dúirt an Breitheamh Morris gur toradh tubaisteach a bheas ar an chreimeadh leanúnach atá ag teacht ar chúrsaí smachta sna Gardaí.

Le filleadh ar an *ethos*, is dóigh liom féin go bhfuil meon áirithe laistigh de CLG atá débhríoch ar a laghad maidir le cúrsaí smachta agus iompair i measc imreoirí agus daoine eile.

Bhíodh smacht an-mhaith i gceist, léirítí ómós don réiteoir agus ní bhíodh achrann ná troid ann riamh.

ScilBhí éagsúlacht iontach ag baint leis an chaimiléireacht a bhí ar bun acu – d'éirigh leo, mar shampla, saothar de chuid an phéintéara LS Lowry, mar aon le píosa de chuid an dealbhóra Barbera Hepworth, a chóipeáil go foirfe, rud a léirigh cumas agus oilteacht Shaun i réimse leathan stíleanna, tréimhsí agus disciplíní.

Ach an mar sin atá sé? An cheart dúinne mar lucht éisteachta a bheith ag ceiliúradh freisin? Dá luafá an ráiteas thuas le Colm Ó Snodaigh le disciplín eile ealaíne – an litríocht – ní bheadh an scéal chomh dearfach céanna.

Anuas ar sin, beidh fadhbanna acu feasta cúlbhinseoirí ceannairceacha a smachtú nó srian a choinneáil ar éilimh na dteachtaí neamhspleácha.

Don Taoiseach is mian liom go dtabharfaí ranganna deaslabhartha agus aoibh phléisiúrtha; do Mhary Harney vaicsín acmhainn grinn (saor in aisce ar ndóigh); ticéad chuig The Lion King don Tánaiste; bachall mhór don Phríomh-Aoire le smacht a choinneáil ar na cúlbhinseoirí, do Mhary O'Rourke cárta leighis óna nia, conradh úr do Inda Kinny, cnámh droma (in-athnuaite) do John Gormley, roinnt iarrthóirí le dealramh do Shinn Féin, bliain gan tubaiste don HSE, leac cuimhneacháin do na PDs, splanc céille do Chonor Lenihan agus téipeanna Buntús Cainte do Mhichael Ring.

Anois, éist leis seo go cúramach: má bhí armshlua beag Blueshirts ag an dream eile chun a dtoil a imirt ar mhuintir na hÉireann fadó, is féidir fós go gcruthóidh mé fórsa de mo chuid féin chun smacht a choinneáil ar mhuintir an Stáit in am seo na héigeandála agus na práinne agus na géarchéime – ar leas na hÉireann, an dtuigeann tú, a Bhaloir; ar leas na tíre.

Chaill mé meáchan dá bharr sin, ach shíl achan duine go raibh mé leis an Chlub Chaol! Dá mbeadh sé le déanamh agam, bheadh sé iontach doiligh agam é a dhéanamh mar nach bhfuil an féinsmacht sin agam le tabhairt orm féin a bheith ag déanamh aclaíochta agus a bheith ag ithe na rudaí cearta.

Tá scrios déanta ar an dtimpeallacht, ar shaol go leor leor teaghlach agus ar an gcóras polaitíochta, as an easpa smachta a cuireadh ar shaint na racmasóirí seo.

Tá muid ag lorg an cheoil nua, an treo nua, an ceol a tharraingeoidh sinn le chéíle, a chuirfidh smacht orainn, a phléascfaidh paisean trínár bhféitheanna, a chuirfidh ár gcuislí ag preabadh agus ag damhsa.

Cheapfá gur ag iarraidh capall a bhriseadh nó gasúr i bhfiáin a smachtú a bheadh i gceist.

’ Sna cainteanna idir an dá thaobh, tháinig na tuairimí seo chun solais:* creideann na heagraíochtaí tuismitheoirí agus múinteoirí nach bhfuil go leor daoine fásta, idir mhúinteoirí agus fheitheoirí, fostaithe sna scoileanna* ní chuirtear béim go leor sna coláistí oiliúna ar thraenáil a chur ar mhúinteoirí conas deacrachtaí smachta a láimhseáil* bíonn drogall ar phríomhoidí agus ar lucht bainistíochta aird a tharraingt ar eachtraí a léiríonn go bhfuil an scoil ag teip ar eagla go gcuirfí cuid den locht orthu agus nach bhfaighidh siad ardú céime dá dheasca* is gá athbhreithniú a dhéanamh ar an gcuraclam páistelárnach a spreagann an páiste chun chuile rud a cheistiú, ní hamháin an t-eolas agus na foinsí eolais ach údarás an mhúinteora chomh maith Creidtear gurb é an easpa measa ar údarás is cúis le go leor den olc i sochaí ár linne.

Níl iontas ar bith go mbeidh gá le hardú mór ar an deontas a fhaigheann Seosamh ó Fhoraois na Gaeilge ar an bhliain seo chugainn, nó ní thiocfadh le duine ar bith tréanas ná troscadh ná féinsmacht féin a chur i leith Laoch na Súile Nimhe agus na Tóna Toirtiúla i dtaca le feoil agus ól.

Smacht nach nDéanann Leas ============== Tá gné thábhachtach de chleachtadh daonlathach na tíre, áfach, nach bhfuil pléite ag aon pháirtí go dtí seo, mar atá, córas na n-aoirí.

Guím gach rath ar an chuid eile de na Shinners agus iad ag iarraidh smacht a chur uirthi, gan trácht ar smacht a choinneáil uirthi.

Nílim cinnte go bhfuil an mhaoirseacht cheart á déanamh ar na tosca éagsúla timpeall ar na cluichí a bhfuil smacht nó tiarnas ag na húdaráis chuí orthu nó ba chóir a bheith orthu.

Ar ndóigh, is fearr an féinsmacht, na modhanna féinfhoghlama agus is fearr modhanna féinspreagtha a bhíonn ag an duine fásta ná a bhíonn ag an ghasúr.

An Mhaidhm ====== Agus an stair á samhlú aige mar thonn farraige fanách, scrúdaíodh céimeanna éagsúla an tsainmhínithe casta seo, ón gcur chuige bog, neamheagraithe sa Mhéan-Aois, go dtí teacht i réim rialacha nua a bhaineas le smachtú na ngealt le linn ré Bhreugel nuair a rinneadh cinneadh in iarthuaisceart na hEorpa saoirse na cathrach a bhaint den ghealt agus é do chur fé bhráid an aigéin ar an Narrenschiff, long na n-amadán.

” Tar éis an tsléachta san Iorua, áfach, beidh níos mó daoine ag ceapadh gur chóir smacht a chur ar chaint antoisceach sna meáin.

I measc na dtéamaí a scagann siad tá a leithéidí seo: frustrachas an imreora atá gortaithe; easpa féinsmachta; caint gharbh, ghránna le céilí comhraic; cultúr an ólacháin i measc imreoirí; easaontas le bainisteoirí; frustrachas an imreora nach bhfaigheann deis imeartha in ainneoin a chuid iarrachtaí; imreoirí ag teacht chuig deireadh a dtréimhse imeartha – an ceart imeacht nó fanacht?; íobairtí a dhéanann imreoirí chun a bheith aclaí; taicticí gránna – foréigean, imeaglú, falcaireacht; cur síos ar chluichí, scóranna, eachtraí calaoiseach.

Ba í an ghontacht príomhbhua na bhfoinsí seo, agus do chuir siad an smacht suntastach sin ar phrós Lincoln dar chloisfear arís le cabhair Daniel Day Lewis.

Diansmacht agus Aigne An-Dírithe ============== Ach gnó amháin is ea é a bheith ag siúl nó ag rith ar do luas nó ar do chompord féin ar maithe le bheith aclaí nó meáchan a chailliúint, ach rud eile ar fad is ea é a bheith lándáiríre faoin ngnó agus a bheith chomh tiomanta sin is nach ndéanann tú tada eile ach ar éigean.

Ach, a bhuíochas do shoiléiriú daoine eolacha eile agus don Ghréasán Domhanda chomh maith, tuigim anois gur disciplín ar leith é an siúl a bhfuil rialacha ar leith ag baint leis agus a éilíonn féinsmacht dian agus aigne an-dírithe i gcás an iomaitheora.

Is acusan atá an dualgas smachta agus tá baint lárnach ag comhoibriú an teaghlaigh le chéile chun aghaidh a thabhairt ar an fhadhb nó chun a chinntiú nach mbeidh an fhadhb ann i dtosach.

Is le fonn agus le teann dóchais gur cheart dúinn breathnú ar na staidrimh seo—mar dhúshlán dúinn mar thír! Smaoinigh ar shláinte páistí na linne seo sula mbeidh sé ródéanach agus iad i mbun a méide sa bhliain 2030… Ní bhíonn an rath, ach mar a bhíonn an smacht.

Chuir Watson an milleán ar lagar spride Keating fé 1996 mar aon lena mhórtas pearsanta agus a easpa smachta.

Bhí an eaglais ag smachtú sagart a bhí ar thaobh an Chonartha.

Smachtú agus rialú géar a bheas i bhfeidhm feasta dar le Brian Ó Broin.