Nuair a bhí an geillgear faoi lánseol tuairim is 15 bliana ó shin, bhí sé de ghustal againn costais an mhaonlathais a íoc.

Ba thír bheag í Éire riamh nach raibh cumhacht ná gustal mór le maíomh aici ach i rith an 16ú haois déag, mar shampla, bhí an Pholainn ar na tíortha ba mhó, ba chumhachtaí agus ba shaibhre san Eoraip.

Lá an chluiche, chan an slua “Amhrán na bhFiann” le gustal i airde a gcinn is a ngutha agus bhí an stáitse réitithe, mar a déarfá, le haghaidh taispeántais “stairiúil”.

Infheisteoirí ‘bochtaithe’ a déarfas tú is dóigh in áit infheisteoirí ‘bochta’ is dóigh, ach is cinnte gur gortaíodh daoine nach raibh an t-uafás gustail riamh acu.

cailín nár tháinig ó chúlra gustail, ach le samhlaíocht ghníomhach, chuir an geabaire seo i bhfeidhm go mór ar na milliúin .

Is iomaí alt a scríobhadh ar an drochobair chéanna i dtíortha eile a chomharthaíonn nach é rialtas na tíre a toghadh a rialaíonn an tír, ach gur dream beag bunaíochta nó gustail a rialaíonn os a gcionn ar chúla téarma.

Cuidiú le Dream an Ghustail ============ Bhí conspóid ghéar ann gach uair a leathnaíodh an státchabhair seo agus tharla an chonspóid ba nimhní idir 1996-2007, nuair a bhí John Howard ina Phríomh-Aire.