Bíonn ceardlanna uirlisí, rince agus teangacha (an Ghaeilge san áireamh, le Pádraigín Ní Dhomhnaill ó Ghaoth Dobhair) i gceist; taispeántais ealaíne, fhoilsitheoireachta agus turasóireachta; scannáin; léachtaí agus comórtais mhóra idir-Cheilteacha don imreoir *pétanque* (bóláil sráide), don phíobaireacht aonair, do na píob-bhannaí agus do na grúpaí traidisiúnta.

Thug an damhsa agus an phíobaireacht bhríomhar ardú meanman don slua chomh maith.

‘Dhá uair an chloig de phíobaireacht aonair? An bhfuil tú dáiríre?’ Ansin bhí siad buartha go mbeadh ceol na bpíob mór á sheinm taobh istigh de halla measartha beag agus ní amuigh i bpáirc faoin tuath!” Ach admhaíonn Brian go raibh “fadhb ó thaobh íomhá de” ag na píobaí.

AÓF: Cén fáth go dtaitníonn siad sin chomh mór sin leat? TM: Bhuel i dtosach báire tá scoth na píobaireachta ar *The Dusty Miller*.

Is léir freisin go bhfuil caighdeán ard píobaireachta curtha ar aghaidh ó ghlúin go glúin agus go bhfuil an caighdeán sin ag ardú i gcónaí.

Níor dhea-éisteacht a phíobaireacht.

Dúirt sé féin go raibh gné chruinn eolaíoch ag baint le méarú na píobaireachta, rud a léiríonn gur oibrigh sé amach go cúramach agus go comhfhiosach a raibh ar siúl aige.

Ba smaoineamh na leas-ardmháistreása é ceolchoirm bheag nó taispeántas píobaireachta a thabhairt do na páistí.

Is iad na príomhimeachtaí a bhíonn ar siúl lena linn ná cluichí troma páirce, lúthchleasaíocht, píobaireacht, damhsa Gàidhealach agus seoltóireacht.