Dar ndóigh, tá a fhios againn uilig nach cruthú pictiúr deas is aidhm don ealaín, ach gan an *hype *a bhí ann de bharr Ghradam Turner, an mbeadh an oiread céanna spéise ag daoine sna saothair seo? Cad é a bheadh fágtha … ráitis mhóra chliste gan mórán taobh thiar díobh nó rud éigin fiuntach? Is é firinne an scéil, dar liom féin, ná gan an rírá agus daoine a bheith ag tógáil raice faoi Ghradam Turner nach mbeadh an duais chomh luachmhar sin.

Nach hiad atá misniúil? Nach cróga? Nach acu atá na magairlí? Agus ós ag caint dúinn arís ar mhagairlí; lá i ndiaidh an léirsithe bhí príomhleathanaigh na nuachtán Domhnaigh ar fad breac le pictiúir de na léirsithe agus le tuairiscí ar na hagóidí síochánta a eagraíodh ar fud an domhain - gach nuachtán ar chlár na cruinne ach amháin… *The Sunday Dependent*.

Is é an Fuss at the Bus an pictiúr is fadmharthanaí ón bhliain, an seanleon in ísle brí, a choileáin óga thart air á chosaint.

Cúis eile go mbíonn caighdeán na bpictiúr íseal ná nach mbíonn an mhicrishlis a dhéanann taifeadadh ar an íomhá iontu mór go leor.

Léirigh sé fíordhaoine ina shaothar agus ba é an realachas garbh seo a d'úsáid sé ina phictiúir chráifeacha a spreag daorbhreith agus cáineadh air.

Alan Pelz-Sharpe, Groton, USA (ó shuíomh gréasáin an BBC) Tá an ghrianghrafadóireacht i ndiaidh éirí chomh coitianta sin go bhfuil sé deacair a shamhlú go mbíodh eagla ar dhaoine lá den saol go sciobfadh an “bosca beag dubh” a n-anam ar shiúl uathu dá dtógfaí pictiúr díobh, agus go raibh daoine ann a bhí cinnte gur céim siar a bhí ann nuair a tháinig deireadh le *daguerratypes*.

Níl seomra dorcha, trealamh téagartha ná saineolas grianghrafadóireachta riachtanach níos mó chun pictiúr measartha maith a thógáil, ach an forbairt í an teicneolaíocht nua seo ó thaobh na grianghrafadóireachta mar cheird? In ainneoin an eolais atá ag go leor againn mar gheall ar chlódóireacht dhigiteach, comhaid, dioscaí stórála agus araile, an bhfuil muid go fóill ag smaoineamh i dtéarmaí grianghrafadóireachta agus muid ag tógáil pictiúir? Tá argóint láidir ann a deir go bhfuil níos mó tuisceana againn anois agus níos mó smachta ar na híomhánna a chruthaíonn muid.

Smaoinigh ar na pictiúir chumhachtacha a tháinig amach as príosún Abu Ghraib, mar shampla, nó ar na pictiúir smúitiúla a thóg paisinéirí i ndiaidh na mbuamaí faoi thalamh i Londain.

Smaoinigh ar na pictiúir chumhachtacha a tháinig amach as príosún Abu Ghraib, mar shampla, nó ar na pictiúir smúitiúla a thóg paisinéirí i ndiaidh na mbuamaí faoi thalamh i Londain.

Tá an fhadhb seo furasta go leor a réiteach le treoir, b’fhéidir, ach cad a dhéantar leis na céadta grianghraf seo ansin? An fiú iad uilig a choinneáil? Gan amhras tá cartlann pictiúr tábhachtach agus is stór luachmhar atá ann ar go leor cúiseanna, ach tá sé riachtanach scagadh a dhéanamh ar chartlann agus grianghraif laga a scrios.

Alan Pelz-Sharpe, Groton, USA (ó shuíomh gréasáin an BBC) Tá an ghrianghrafadóireacht i ndiaidh éirí chomh coitianta sin go bhfuil sé deacair a shamhlú go mbíodh eagla ar dhaoine lá den saol go sciobfadh an “bosca beag dubh” a n-anam ar shiúl uathu dá dtógfaí pictiúr díobh, agus go raibh daoine ann a bhí cinnte gur céim siar a bhí ann nuair a tháinig deireadh le *daguerratypes*.

Níl seomra dorcha, trealamh téagartha ná saineolas grianghrafadóireachta riachtanach níos mó chun pictiúr measartha maith a thógáil, ach an forbairt í an teicneolaíocht nua seo ó thaobh na grianghrafadóireachta mar cheird? In ainneoin an eolais atá ag go leor againn mar gheall ar chlódóireacht dhigiteach, comhaid, dioscaí stórála agus araile, an bhfuil muid go fóill ag smaoineamh i dtéarmaí grianghrafadóireachta agus muid ag tógáil pictiúir? Tá argóint láidir ann a deir go bhfuil níos mó tuisceana againn anois agus níos mó smachta ar na híomhánna a chruthaíonn muid.

Smaoinigh ar na pictiúir chumhachtacha a tháinig amach as príosún Abu Ghraib, mar shampla, nó ar na pictiúir smúitiúla a thóg paisinéirí i ndiaidh na mbuamaí faoi thalamh i Londain.

Smaoinigh ar na pictiúir chumhachtacha a tháinig amach as príosún Abu Ghraib, mar shampla, nó ar na pictiúir smúitiúla a thóg paisinéirí i ndiaidh na mbuamaí faoi thalamh i Londain.

Tá an fhadhb seo furasta go leor a réiteach le treoir, b’fhéidir, ach cad a dhéantar leis na céadta grianghraf seo ansin? An fiú iad uilig a choinneáil? Gan amhras tá cartlann pictiúr tábhachtach agus is stór luachmhar atá ann ar go leor cúiseanna, ach tá sé riachtanach scagadh a dhéanamh ar chartlann agus grianghraif laga a scrios.

Is leis na Trioblóidí céanna a bhaineann formhór na bpictiúr ó na seachtóidí agus na hochtóidí, go leor acu ag léiriú coimhlinte, scriosta agus foréigin agus, ar ndóigh, is iad na híomhánna is truamhéalaí na cinn a léiríonn na gnáthdhaoine: páistí ag súgradh, déagóirí ag fánaíocht thart timpeall na sráideanna briste brúite.

Bhí caighdeán an phictiúir an-ard ar fad agus, chun an fhírinne a insint, níor chur na fógraí isteach orm toisc go raibh siad chomh gairid agus neamhrialta sin.

Chuir Roinn na Cosanta Náisiúnta cosc ar na meáin chumarsáide a bheith ag an aerfort nuair a thugtaí coirp saighdiúirí marbha ar ais go Ceanada ionas nach gcraolfaí na pictiúir sin ar an teilifís.

Is éard a chuireamar in áit an phictiúir chonspóidigh ná athair agus mac de bhunadh na hEorpa agus iad ar a sáimhín só cois tine – chuir sé sin bolscaireacht na Naitsithe i gcuimhne domsa.

An duine a léiriú ón taobh istigh, b’in a theastaigh uaidh a dhéanamh, agus an té a mheabhraíonn ar na pictiúir seo, cuireann sé aithne ar dhaoine ina gcáilíocht féin, idir a mbuntréithe marthanacha agus a mianta díomuana.

Nuair atá an t-ealaíontóir ar an anás agus ag fulaingt cruatain, sin an rud a fheictear go soiléir glé ina shaothar agus is é an t-ionracas lom neamheaglach seo an tréith is mó a théann i bhfeidhm ort agus tú ag breathnú ar a chuid pictiúr.

Cuireann léaráidí Olivia Golden go mór le pléisiúr na léitheoireachta; tá a cuid pictiúr daite thar barr.

Chuaigh Drewe i dteagmháil leis ag ligean air gur fisiceoir núicléach a bhí ann ag cuardach pictiúr dá theach.

Na fallaí clúdaithe le pictiúir áille a tharraing cúpla cailín tar éis a gcuid turasanna beacánacha timpeall na cathrach.

Tá saothar a rinne an bheirt acu féin le feiceáil thart timpeall Bhéal Feirste, chomh maith le dhá mhúrmhaisiú shuntasacha ar oibrigh an bheirt acu le chéile orthu – ceann amháin atá bunaithe ar leagan de *Guernica*, pictiúr cáiliúil Picasso, agus ceann eile a dhéanann ceiliúradh ar na briogáidí idirnáisiúnta a throid in éadan Franco i gCogadh Cathartha na Spáinne.

Chuaigh na pictiúir i bhfeidhm go mór orthu, chomh maith leis an chomhoibriú a bhí idir Devenny agus Ervine.

Craoladh an scannán oifigiúil den bhású ó cheann ceann na cruinne agus foilsíodh pictiúir éadrócaireacha de Saddam agus snaidhm reatha ar a mhuineál.

Bhíodh pictiúir dhraíochta an *laterna* aige mar sciath in éadan oighear na spéirlinge lasmuigh.

Ba grianghrafadóir maith é agus ghlac sé pictiúr díom féin ar bharr na hEargaile.

Thaispeáin Mick Brown roinnt pictiúr dúinn le linn an chur i láthair, ceann acu ó cheolchoirm i Halla Mhuire, Gleann Cholm Cille a d'eagraigh an tAthair Mac Duibhir i 1956.

Nuair a cuireadh ceist air cad é a bhí ag dó na geirbe aige, dúirt sé nár shíl sé riamh go gcuirfeadh pictiúr de chíocha mná an domhan uilig ina chíor thuathail, agus tír iathghlas seo na naomh agus na n-ollamh chomh maith leis.

Bhí ealaíontóirí na hÍsiltíre ar an neamhacra don chéad uair riamh i stair Iarthar na hEorpa le saothar a dhéanamh nach raibh ag brath ar choimisiúin ó na heaglaisí amháin agus thosaigh siad ag cruthú pictiúr a bhí dírithe ar thoighsí a bpátrún nua.

Ligfidh sé duit, mar sin, aon ní, físeán nó pictiúr a theilgean suas ar bhalla.

Bhí siad ábalta leas a bhaint as an socrú seo ó thaobh cosaint spioradálta de agus dheimhnigh an saothar eaglaise a chruthaigh ealaíontóirí ar a son nach amháin gur éarlaimh chumhachtacha a bhí iontu ach go raibh siad fosta tábhachtach go leor le cur san áireamh i bpictiúir naofa.

Tá 40% de na marcanna iomlána ag dul don scrúdú cainte anois ach bíonn an bhéaltriail bunaithe ar scór shraith de phictiúir agus is léir go bhfoghlaimíonn na scoláirí nathanna cainte de ghlanmheabhair.

Ceapadh Pictiúir gan Chead =========== Thosaigh Lee Jeffries, atá ina grianghrafadóir amaitéarach agus a oibríonn mar chuntasóir i rith an lae, a tharraingt grianghrafanna de dhaoine gan dídean nuair a chuaigh sé ar turas go Londain ó Bolton, a bhaile dhúchais féin, i 2008.

Chonaic sé cailín i mála codlata i Leicester Square agus cuireadh náire air nuair a tharraing sé a pictiúr gan a cead agus d’éirigh sí míshásta leis.

Tharraing mé pictiúir di.

U_WXQ_ldWar)! Seo tóstaer leictreach a gcuirfidh aon phictiúr, mana, nó feathal is mian leat ar an tósta.

Tá go leor deacrachtaí ag baint le pictiúir theilifíse a chraoladh ar an idirlíon.

Cur síos ó Chiara Nic Gabhann ar chúlra an phictiúir le Gustav Klimt a díoladh ar $135 milliún le gairid.

Cérbh í an bhean a raibh a pictiúr ar shlabhra faoi mhuinéal an Choileánaigh 22 Lúnasa 1922? Bhí Ciara Nic Gabhann ag amharc ar shaothar a fhir, Sir John Lavery.