Seasann uafás an uileloiscthe ar ardán eile, in éindí le huafás Ruanda, cuir i gcás, nó le barbarthacht Stailín, nó le díothú na nAirméanach faoi lámha na dTurcach ag tús na haoise seo caite.

Ach chomh luath is a chríochnaigh an dara Cogadh Domhanda, agus a tháinig na nuachtscannáin isteach sna pictiúrlanna agus an t-ár sna campaí agus san Uileloscadh á léiriú iontu, tháinig deireadh leis na maslaí go léir.

Mar gheall ar ar fhulaing na Giúdaigh san Uileloscadh, luíonn sé le nádúr go leor gur iomaí duine atá báúil le coincheap an tSíónachais.

Scríobh sé alt san iris faisisteach 'The Rune' ag séanadh go raibh uileloscadh ann.

”* Cheapfá ó na litreacha feargacha a cuireadh chuig an Times go raibh sé i ndiaidh Uileloscadh a bhagairt.

An bhfuil an ceart acu, meas tú? Ar ndóigh, bhí baint nach beag ag cúrsaí ionannais – ionannas cine agus cultúrtha – leis na heachtraí ba bharbartha a tharla le linn an fhichiú haois agus arís ar na mallaibh – na mórshléachtanna a mharaigh na milliúin daoine san Uileloscadh, gan trácht ar Ruanda agus ar Bhoisnia.

Thacaigh an Eaglais Phreispitéireach le Fuadach nan Gàidheal 1782 – Uileloscadh na hAlban – feall a thug an deis do na Saor-Phreispitéirigh gean agus taca an mhuintir Ghaidhealtachd na hAlban a bhaint dóibh féin.

agus 17m duine ar áireamh eile) a cuireadh chun báis go fuar brúidiúil san Uileloscadh, atá ar cheann de na scéalta is uafásaí agus is náirí i stair an duine.

Sa mhír ar an Uileloscadh, cheol páistí ó Scoil na Croise Naofa Ode to Joy de chuid Schiller (agus cuid de 9ú Siansa Beethoven) mar chomhartha greannaithe dá ngardaí géibhinn ach d'amharc muid go héidreorach ar na páistí ag dul thart linn i leoraí oscailte a fhad leis an bhás, sceimhle ina súile agus réaltaí buí ar a gcótaí.

Bhí imní ar na heagrais dheireanacha seo go mbeadh cead a chinn ag séantóirí na huileloiscthe a dtuairimí frith-Sheimíteacha fuafara a fhoilsiú.