Dhá scór bliain ina dhiaidh sin, nuair a chuir mé an iasacht i gcuimhne dó oíche amháin i ndiaidh Bheannacht na Naomhshacraiminte sa Bhaisleac i gCnoc Mhuire, mhaígh sé gur síntiús polaitiúil a bhí ann, agus mheabhraigh sé dom nach mbíonn dul siar ar a leithéid nó teacht aniar as ach oiread.

Ó ní hé! An é? Ó ní hé! An Basilica Béimeannach Céad slán le hIan an Bhéil Mhóir, sciúirse an Phápa agus na hEaglaise Caitlicí, sciúirse na náisiúnaithe agus na bpoblachtach, laoch an Phrotastúnachais agus an aontachais, tréanfhear na míréasúntachta, cáinteoir agus criticeoir na measarthachta agus creimire agus íslitheoir gach uile dhuine a raibh rian ar bith den uaine ag baint leis nó léi riamh (cnead, snag agus slogadh beag aeir anseo).

Aitheanta mar phríomhchathair an domhain Chríostaí, tagann na mílte oilithreach ar thuras ann gach bliain le hómós a thabhairt agus iontas a dhéanamh d’ailleacht agus de niamhracht Bhaisleac Naomh Peadar agus de na céadta ardeaglais eile atá scaipithe thart timpeall na cathrach.

Ina croilár, tá Baisleac Naomh Peadar le feiceáil agus é aitheanta mar an eaglais is mó tábhacht sa domhan Chaitliceach.

Baisleac Bhisaintíneach sa modh meánaoiseach a bhí ann ar a ndearnadh athchóiriú in imeacht na mblianta.

An Tochailt Tosaithe ========= Thóg an tImpire Constaintín Baisleac Naomh Peadar i 330 A.