Tá guíonna speisialta ag Balor do bheirt phríomhcharachtar dhráma domhanda gheimhreadh seo 2001: "Ar Sceaichín Beag Mheiriceá guím Nollaig fá shéanadh is fá mhaisiúchán agus ar Hosanna Bin Ó Loidéain guím Nollaig.

Dar le Fungus Ó Snotaigh go dtreisíonn strainc agus smúit an síorshéanadh.

Déanann a shaothar tagairt do thréimhsí san am a chuaigh thart atá go fóill ag spreagadh coimhlinte agus bréagnú, chomh maith le cur síos a dhéanamh ar an am i láthair agus ar an todhchaí mar thréimhsí atá lán éiginnteachta.

" Sin mar atá cuid mhór den phobal aontachtach le 30 bliain anuas, ach is léir nár bhain siad tairbhe ar bith as an séanadh seo go raibh gach rud ag athrú thart orthu.

Ach de réir na síciatraithe, tá Shipman 'i mbun séanta' go fóill.

Ainneoin shéanadh na bpoblachtánach, meastar go bhfuil siad ag ullmhú gníomh tógtha muiníne, gníomh críochnaithe le tuilleadh brú a chur ar Rialtas na Breataine maidir le "dímhíleatú".

Tá an séanadh go domhain i sícé na n-aontachtóirí.

Sa deireadh thiar, éireoidh le Breslin níos mó maitheasa a dhéanamh don Eaglais go fadtéarmach ná iad sin a shiúlann an seanbhealach céanna sin atá siúlta go minic, an bealach cosantach agus bealach an tséanta.

fá shéanadh is fá mhai.

Go dtí go gcuirfear deireadh leis an séanadh, go gcaithfear ar leataobh an dearcadh go mbeadh gach rud ina cheart ach go bé na náisiúnaigh damanta sin, agus go dtuigfidh siad go gcaithfidh siad labhairt lena gcomharsanaigh náisiúnacha, ní bheidh deireadh leis an “*hemorrhaging*” atá ag dul ar aghaidh san Ord, daoine ag imeacht agus gan rún acu pilleadh.

Bhí mórán acu ann, agus ba láidre an séanadh a bhí siad á dhéanamh ná an coileach agus é ag scairteadh den tríú huair.

Béalchrábhadh Eorpach? ========= Cé gur nós le muintir na hEorpa tíortha éagsúla timpeall an domhain a cháineadh mar gheall ar shárú ar chearta an duine, tá an chuma ar an scéal nach bhfuilimid chomh buartha sin faoi chearta na ndaoine a thagann chun na hEorpa chun tabhairt faoin obair nach ndéanfaimidne.

**SMM: Nuair a shéan lucht vótála thú do shuíochán arís i nDáil Éireann sa bhliain 2007, san am a raibh na vótóirí céanna ag tacú le polaiteoirí a mhill agus a bhochtaigh an tír seo, cad a chomharthaíonn a leithéid? Go bhfuil na daoine aineolach? Go bhfuil na daoine chomh dona lena gcuid máistrí, gur cuma leis an bpobal vótála gach ní ach a dteach féin agus a morgháiste féin? Cén míniú atá agat féin ar an diúltú ó am go chéile mar sin?** SÓhU: Ní fhéachfainn air mar sin in aon chor i ndáiríre.

Nuair a bhíonn na meáin ar nós drong linseála, cén t-ionadh go dtarlaíonn an saghas iomrall ceartais a d’fhulaing muintir Chamberlain?

Mar thoradh ar an eachtra, tharla ceann de na cásanna ba mheasa de shéanadh cearta teanga ar chlár an domhain nuair nár tugadh cothrom na Féinne do fhianaise a tugadh trí mheán na Gaeilge agus nuair a crochadh fear san éagóir dá dheasca.

Cén fáth a gcuirfeá rudaí amú nuair nach bhfuil gá agat leo ar an gcéad dul síos agus go bhfuil tú sona ina n-éagmais cíbe ar bith? Ní diúltú iomlán do shaol an lae inniu é - ná diúltú don domhan mar a fheidhmíonn sé faoi láthair chun aghaidh a thabhairt ar an bhfásach iargúlta amhail Ord manach Trapach nó Búdaíoch.

Ní thig an bhréag a ligean chun tosaigh ar an fhírinne in aon scéal amháin nó is ag ceilt na córach ar chách a bheas tú.

Cíorann Bearnaí Ó Doibhlin san alt seo an t-iomrall ceartais ba mheasa san Astráil le fada an lá riamh, máthair a ciontaíodh agus a sacadh isteach sa charcair nuair a chuimil an tubaiste léi.