Tá na bíomaí ar nós anam daoine atá ar shlí na fírinne ach, lena chois sin, seasann siad mar chomharthaí dochais, beatha, solais agus athnuachana," a mhínigh Gustravo Bonevardi, duine den fhoireann a dhear an taispeántas.

Ach cé go bhfuil cuma an-fhoirfe ar an socrú - is é sin, ag maireachtáil i réigiún na síorshaoire, i bhfad ó chúraimí teaghlaigh agus an chuid eile den domhan - b'fhéidir nach seo an rogha is fearr do Mheiriceá.

Agus go gasta ina dhiaidh sin mheabhraigh mé arís eile an tseancheist shíoraí: an í an litríocht a bhíonn ag aithris ar réaltacht an tsaoil nó réaltacht an tsaoil a bhíonn ag aithris ar an litríocht? Gearrscéal atá in "Bullaí Mhártain".

Suaimhneas síoraí lena n-anam.

Suaimhneas síoraí lena n-anam.

Suaimhneas síoraí dó.

Is féidir foghlaim conas léamh agus scríobh, ach is rud eile ar fad é dul chomh fada le bheith in ann leabhar maith a scríobh! Tóraíocht shíoraí atá inti! Bímse i gcónaí ar thóir na foirfeachta, rud atá dodhéanta le baint amach.

Bíodh an diabhal ag scéalta beaga mar thrioblóid ar an stocmhalartán, shíormharú san Iaráic, agus easpa árachais i measc na saoránach bocht - ba é an scéal mór ná an troid a thit amach idir sonóg pheile Ollscoil Oregon agus sonóg pheile Ollscoil Houston i rith cluiche peile Meiriceánach an deireadh seachtaine seo a chuaigh thart.

Go raibh suaimhneas síoraí air.

Is aindiachaí í a shéanann a tógáil Chaitliceach agus a chreideann nach bhfuil ciall ar bith leis an tuairim go bhfuil anam síoraí ag baint leis an duine – fágann muid rian ar an saol ‘fhad agus atá muid beo, faigheann muid bás, bíonn cuimhne áirithe ag daoine orainn ar feadh tamaill agus, ansin, imíonn muid i ndíchuimhne.

Lourdes, mo thóin! Fatima, mo thóin! Cnoc Mhuire, mo thóin! Dia go deo leis na seanlaethanta nuair nach gcuireadh múinteoirí na hÉireann spéis ag an am seo den bhliain ach sna crosóga Bhríde agus sa Charghas; sna plúiríní sneachta agus sa ghlóthach fhroig; sa tuiseal ginideach agus sa mhodh coinníollach; agus in aoibhneas síoraí na n-anamacha sa Phurgadóir.

Spreag an tsáraíocht shíoraí seo an t-amhrán cáiliúil Peter Gabriel, “Games Without Frontiers”.

Deirim ‘tugadh’ ach dúmhál a bhí ann – tréidlia é mo dheartháir cleamhnais agus dúradh linn nach raibh de rogha ag an phuisín bheag gan ainm, ach tigh s’againne nó snáthaid na nimhe agus an codladh síoraí.

Tá an nós go láidir in Éirinn, agus san Eoraip i gcoitinne, dearcadh síoraí sárshoiniciúil a bheith linn i dtólamh.

Más ann do Neamh, go raibh cathaoir iumbó dá chuid féin sa phictiúrlann shíoraí ag Michael, beannaithe i measc lucht na ceallalóide.

Grá go hÉag Is cinnte go raibh grá ag Michelangelo do Tommasso ach is grá geanmaí, aontumha a bhí ann.

Mar tá Dia síoraí laistigh den cholainn agus lasmuigh di ar nós scátháin is an íomhá sa scáthán.

Mhaígh Foucault os ard ina staidéar cáiliúil ar an gcarcair go bhféadfaí anam síoraí an duine dhaonna a fheiceáil i measc seancharn cartlainne réigiúnda éigin.

Insan aiste shíoraí seo, cháin Nietzsche na staraithe a leag an iomad béime ar thairngreachtaí fadtéarmacha agus a rinne iarracht na mílte bliain a achoimriú le halt aonaránach.

Is ionann an rabhadh seo agus an rabhadh chéanna a thug Joyce cúpla bliain roimhe nuair a thug Bloom a shainmhíniú síoraí ar an ionracas: “*Love, says Bloom.

Mar atá luaite thuas níl ár gcumas buan ach an oiread agus uaireanta is í an aois is mó a athraíonn an scéal orainn.

Tá Ciara Nic Gabhann faoi dhraíocht na hailtireachta agus na staire i ndiaidh di cuairt a thabhairt ar an chathair shíoraí, an Róimh.