Amannta is míbhuntáiste é an córas daonlathach seo toisc go mbíonn athruithe tábhachtacha mall ag teacht i bhfeidhm, ach is gné thábhachtach é freisin den CLG toisc go dtugann sé úinéireacht an chumainn do na gnáthbhaill, agus ar an gcaoi sin Cumann Lúthchleas Gael a choinneáil láidir sa phobal.

Is cuma leis na gnáthbhaill má bhíonn gearáin á ndéanamh faoin Ardchomhairle nó faoin “*crowd *sin thuas i bPáirc an Chrócaigh” – bíonn siad féin ag gabháil dó sin ¬- ach na gearáin, an magadh, an síorchaitheamh anuas, bhí sin ag goilliúint ar ghnáthbhaill nach raibh uathu ach a bheith ag plé le cur chun cinn na gcluichí.

B’fhacthas do lucht stiúrtha CLG, agus don chuid is mó de na “gnáthbhaill” chomh maith, déarfainn, nach staid shásúil ná shláintiúil a bhí ansin.

Chuir an vóta díomá ar ghnáthbhaill an pháirtí fosta, mar bhí an chuid is mó acu ag argóint in aghaidh an chogaidh ag gach cruinniú den pháirtí i ngach toghlach, mo dheartháir is sine, John, ina measc.