, ní fios na héachtaí a dhéanfas muid.

Ní fios an tionchar a imríonn an fheiceálacht Ghaeilge seo ar an bpobal mórthimpeall ag stad an bhus, ag stáisiún na traenach, ag an aerfort.

Agus annsúd go deimhin i bhfís oidhche do dhearcas fear darab ainm Bhictoricus fé mar a bheadh sé ag teacht ó Éirinn, agus litreacha do-áirithe aige; agus do shín sé ceann aca chugam, agus do léigheas tosach na litreach mar a raibh guth na nGaedheal; agus tráth is mé ag aithris tosaigh na litreach, dar liom gur chuala, an nóimeint sin, guth na ndaoine bhí ina gcomhnuidhe i n-aice le coill Fochluid, atá i gcomhgar na farraige thiar, agus sid é mar do ghlaodhadar ós árd, d’aon ghlór béil mar déarfa: “Aitcheam ort, a ógánaigh naomhtha, teacht chughainn is siubhal fós i n-ar measc.

Agus sin an nós a bhí ag an chuid is mó den lucht oibre, sílim, nuair a chuala siad go raibh Thatcher marbh, mar bhí tubaistí pearsanta domheasta ag go leor leor daoine sa tír, áit a raibh ceithre mhilliún duine dífhostaithe i rith réimeas ‘an bhean iarainn’ agus a comharba John Major.

Ní fios go fóill an tairbhe chultúir agus teanga a spréafas i measc an phobail as an ionad áirgiúil seo sna blianta amach romhainn.

Tá sé saor in aisce agus ní fios an leas a dhéanann sé do shláinte agus do réimsí eile i saol an duine.