Smaoinigh ar na táirgí nua a tháinig ar an margadh le 10 - 20 bliain anuas - cén chatagóir ina bhfuil muid ar fad maidir le dlúthdhioscaí, oighinn mhicreathonnacha, teileafóin shoghluaiste, an córas miondiosca don cheol, nó úsáid an idirlín? An botún a dhein lucht déantúsaíochta na bhfón póca ná go rabhadar ródhóchasach faoi líon na ndaoine a cheannódh fón soghluaiste, nó a chaithfeadh amach fón breá le ceann níos fearr a fháil.

Nuair a scóráil Mikey Sheehy an cúl úd i gcoinne Átha Cliath i 1978, chuir sé Paddy Cullen, cúl báire Átha Cliath, i gcomparáid le bean a bheadh ag rith i dtreo na cistine agus boladh dóite an chíste atá san oigheann á fháil aici.

Mholfainn féin triail a bhaint as na brioscaí a bhíonn ar fáil i rith an tsosa – déanta sa bhaile agus fós te ón oigheann.

I gceann de na seomraí sa chréamatóiriam tagaimid ar na hoighinn.

Ach cuirtear neart comhairle orm i gcónaí agus tugtar treoracha faoin mbealach is fearr leis an táirge a réiteach don oigheann nó don fhriochtán, faoin am is faoin méid teasa is gá a thabhairt dó agus cad iad na glasraí nó cén fíon a fheilfeas leis.

Bhraith an fear seo gur chóir go mbeadh a mhicrea-oigheann i bhfad níos cliste agus lig Raspberry Pi dó na barrachóid ar paicéidí bia a scanáil agus an micreaoigheann a chur ar siúl don am agus den chumhacht ceart dá réir.

Agus comhairlíonn siad caipín, pluid, stocaí, seaicéad nó cibé ball éadaigh eile a chur uirthi go dti mbíonn sí chomh te le hoigheann! Fásann na páisti suas agus faitíos orthu roimh an bhfuacht, ar ndóigh.