Tharla an rud ceannann céanna i gcás an rialaitheoir airgeadais, a chlis go tubaisteach i mbun a chúraim.

Is fíor go bhfuil an Seanad neamhfheidhmiúil agus gur beag an tionchar a imríonn sé ar reachtaíocht na tíre: mar sin, ní fhéadfadh na seanadóirí a bheith ciontach i stiúradh na tíre chun a haimhleasa! Ba iad an Dáil, an rialtas, agus an rialaitheoir airgeadais is mó a thug na cinntí móra a chuir amú sinn.

Is é sin, is féidir oscailt ón tús ach ní roinnfidh an Rialaitheoir cead leat, ‘stádas buan' más maith leat, go dtí go mbeidh an 18 mí curtha isteach ag an gcomhar.

’* (de Fréine, The Great Silence, 72) Má mhaolaigh Éirí Amach agus Cogadh na Saoirse gnéithe den athrú teanga, níor stad siad é, nó tá an buille cniogtha á bhualadh lenár linn féin agus sinn sioctha, ag faire idir an dá shúil air amhail rialaitheoir bainc ag dearcadh ar iasachtaí Ponsaí.

Sin rud NÁR tharla i mbaincéireacht agus i ngnónna na tíre seo le linn do Rialaitheoir Airgeadais, Aire Airgeadais agus Rialtas a bheith i mbun na tíre agus bhí tíortha eile in Aontas na hEorpa chomh dona céanna.

Is d’aon ghnó a chlis na rialaitheoirí airgeadais ar na daoine mar nárbh iad na daoine a lucht ceannais.