“D’éirigh linn an chéad chuspóir a bhí againn a bhaint amach: coirmeacha ceoil d’ardchaighdeán a chur ar siúl i suíomh a thugann urraim don cheol agus don cheoltóir.

S*cenario *an-chuí is ea é sin sa mhéid is go mbíonn bunús inchreidte ag na pearsana leis an nGaeilge a labhairt i suíomh cathrach.

Ansin, nuair a tháinig mé ar ais, ba mhian le Margot Harkin dráma a bheadh suite i nDoire a dhéanamh.

Buailfidh taom den díomá thú nuair a thig an t-am thart a mbeidh tú ag réiteach le gabháil chun an bhaile, mar ní bheidh a fhios agat céard a dhéanfaidh tú leis an am saor sa lá ar ais sa bhaile.

Bhí an chéad sraith i nDanmhairgis is d’éirigh an-mhaith leis, ach anois tá an leagan Béarla suite i Seattle.

” Deir Duggan go bhfuil an scéal ‘fréamhaithe’ sa mhéid is go bhfuil sé suite i nDoire ach gur scéal ‘fairsing’ atá ann a dhéanann ceiliúradh ar laochas an ghnáthdhuine.

Meabhraím ar na chéad daoine a leag cos sa taobh seo agus ar chuir a áilleacht faoi dhraíocht iad an oiread sin gur fhan siad ann agus thóg clann ann.

Tá siad chomh nua-aoiseach mar phobal is atá dream ar bith eile sa tír, ach tá an cultúr agus na seanghnásanna go smior iontu agus gan amhras tá saol an lae inniu ag cothú coimhlinte idir an sean agus an nua.

Níor fágadh tada acu le tine cheart a chur síos nó le bád measartha maith a dhéanamh agus tháinig meath millteanach orthu dá bharr.

Bhain dúshláin leis an ardmhian seo, sa mhéid is nár saothraíodh an teanga i réimsí oifigiúla le beagnach 400 bliain.

Beidh na héiricí seo le leagan ar an mhuintir nach acmhainn dóibh a gcuid morgáistí a íoc de réir na gcoinníollacha dochta daingne a leagfaidh na bainc síos do na créatúir bhochta sin.

Níl a fhios agam an oibreodh sé i suíomh uirbeach ach tá féidearthachtaí ann.

Nuair a thagann daoine aitheanta ón Oileán Úr ar cuairt chugainn, bítear ag súil le bheith ag léamh fúthu sna nuachtáin nó le cluinstin mar gheall orthu ar an raidió nó ar an teilifís tamall maith sula leagann siad cos ar thalamh na hÉireann.

Is cinnte go bhféadfaí locht a fháil ar an teoiric ghinearálta seo a chuireann Dauvergne chun cinn, ach feictear dom gur míniú maith é an teoiric seo ar roinnt mhaith de na tionscnaimh atá á gcur ar siúl ag Stáit ar fud na cruinne le breis is deich mbliana anuas i ngort na hinimirce.

I bhfianaise scileanna síoda Ono, níorbh fhada óm’ bheola lear mór ceisteanna nuair a chéad chaitheas súil air, sa bheo, mar a déarfá, Aoine an Chéad Lá Samhna seo d’imigh.

Reáchtáladh cuid mhaith de na ceolchoirmeacha i speigeltent (puball na scáthán), puball ollmhór déanta d’adhmad agus anairt maisithe go gleoite ar an taobh istigh le scátháin, soilse agus gloine dhaite agus suite i gceartlár chearnóg na cathrach, rud a chuir cuma aduain, beagnach allúrach, ar an áit agus a thug le fios go raibh rud éigin iontach ar leith á thairiscint ann.

Siúlach Thar Lear ======= **SMM: Lonnaigh tú scéal amháin sa Tuirc (Dioscó Dé), an ceann is déanaí sa Bhriotáin (Ar ais go Keriolet, 2011) agus eisítear ceann eile chugainn i gcruth dialainne (An Deireadh).

Ba dheacair don bhall is dílse do pháirtithe an rialtais a mhaíomh nach bhfuil creimeadh tagtha ar an phróiseas daonlathais mar thoradh ar an chinneadh deireadh a chur le toghcháin do Bhord Údarás na Gaeltachta.

Ag deireadh an lae, is cuma cé chomh geal is a bhreátha is a bhí lá, rachaidh an ghrian ina luí thiar.