Tá sé i bhfad Éireann ró-oilte mar ealaíontóir chun cleas tuatach, garbh mar sin a fhéachaint orainn.

Amach ó dhream beag i mBaile Cliath (tugaimis na liobrálaithe orthu), d’amharc na daoine orthu féin mar phobal diúide Caitliceach tuatach agus ní mar shaoránaigh an domhain shaoir.

Ansin seolann an ‘lománaí’ Sualannach - cosoibrí as radharc de ghnáth in íochtar an chomhluchta - fear tuatach, maol, béalbhearnach; léine páircíneach, geansaí bídeach agus treabhsair éagcruthacha á chaitheamh aige - casann an fear mórchroíoch, íogair, tuisceanach, éisteacht seo isteach in oifig Natalie lá amháin, agus - voila! Anois, tá sé beagáinín níos casta ná sin, ach tá breis agus dóthain ansan le bheith ag dul ar aghaidh leis.