“Saortar Beirt Milwaukee!” an port a bhí ag Leamh Ó Cuinneagáin, agus é ag béiceadh in ard a chinn faoin chúis is úire a bhí glactha aige chuige féin.

Cé a bhí ann ach baill den Ionad Buail Isteach ag béiceadh in ard a gcinn: “An Tibéid abú! Saoraigí an Tibéid!” “Maith go leor, saorfaimid an Tibéid.

**Aontas na Mac Léinn**Aaah, aontas na mac léinn, áit ar tháinig muid ar na cineálacha carachtar céanna a bhíodh ansin i rith mo linne féin – callánach, salach agus cuma orthu gur chodail said ina gcuid éadaí; iad ag iompar iad féin mar a bheadh siad *too cool for school *agus ag béiceadh lena chéile ionas go gcloisfeadh achan duine a gcuid gnó.

An rud is aistí agus is follasaí idir an samhradh in Éirinn agus an samhradh thar lear, dar liom, ná a laghad páistí a bhíos le feiceáil ag imirt taobh amuigh i lár an lae, iad ag béiceadh agus ag screadach, ag carnadh cuimhní órga na hóige don saol fada atá rompu.

Le linn iarracht amháin thosaigh sé ag liú is ag béiceadh agus d’ordaigh an píolóta go gcuirfí den eitleán é.