Feabhas na filíochta agus na cainte atá iontu, scóp agus íogaireacht na samhailteacha, na braistintí a bhaineann leo, sin é a chorraíonn mé.

Ach bíonn an íogaireacht chéanna le haireachtáil ar dhaoine atá chomh hóg sin gur ar éigean is cuimhin leo an córas cumannach a bhí i réim sa Pholainn suas go dtí 1989.

Lean an íogaireacht sin de Sheosamh Mac Grianna ar feadh a shaoil; ba dhuine goilliúnach é agus d’aithin seisean – agus a dhaoine muinteartha – na tréithe sin bheith ann óna óige féin.

Blas ar an nGontacht ======== Cá bhfuair an fear seo an fhéinmhuinín agus an íogaireacht mhórálta shainiúil seo? Cé go raibh an-chosúlachtaí idir Lincoln féin agus na daoine neamhoilte a phlódaigh prós tuaithe William Carleton in Éirinn roimis Chogadh na gCarad, d’éirigh leis an bhfear ait ó Springfield Illinois ceol ar leith a bhaint as an mBéarla le linn a shaoil.

Ach ó thaobh Joyce de, feictear na cleasanna céanna i bprós Wallace is a fheictear in oeuvre an Éireannaigh: an bhéim chéanna ar an leadránacht nó “*paralysis*”, an íogaireacht chéanna dos na riachtanaisí fisiciúla daonna is bunúsaí, an diúltú céanna don íoróin agus don searbhas, mar aon le rialacha stairiúla liteartha a rinne iarracht guth an scríbhneora a chur fé smacht.