Seans go raibh muid débhríoch go maith faoin fhoiréigean ach ba é an tuairim choitianta i measc náisiúnaithe na tíre ná nach raibh i gcimí na Ceise Fada ach íospartaigh a bhí san áit chiotach ag an am chiotach.

Chaith mé cúpla bliain sa Cheis.

Maíonn na heasaontóirí go bhfuil an poblachtánachas marbh, ar ndóigh, ach is cosúil go bhfuil an fhís agus an straitéis a chruthaigh Adams agus a gcomhghleacaithe agus iad i gCampa na Ceise Fada sna 1970í ag teacht i mbláth.

Níos deireanaí ina shaol, bhí fadhbanna sláinte aige – a chroí, radharc na súl agus airtríteas – ó chuaigh sé féin agus seisear eile ar stailc ocrais ar feadh 53 lá i 1980 sa Cheis Fhada.

Iarphríosúnach Poblachtánach is ea é, a chaith na blianta sa Cheis Fhada.

Tá muid istigh i gCarchair na Ceise Fada i 1981.

Tosaíodh stailc ocrais i bpríosún na Ceise Fada le stádas polaitiúil a bhaint amach i 1980 agus creideann cimí go réiteofaí an chéad stailc ocrais sin go macánta ach gur bualadh bob orthu agus gur Thatcher a bhí taobh thiar de sin.

Comharsanaigh eile a bhí ag Gearóid, sacadh isteach sa Cheis Fhada iad mar gheall ar eachtraí ar son an UVF - ag an am céanna a raibh Gearóid ann mar gheall ar eachtraí ar son an IRA.

Deir Balor gurbh fhiú an bás a fhulaingt, beagnach, le bheith in ann éisteacht le Páidí Ó Sé ag bualadh le Maggie Thatcher: “Anois, a Mhaighréad, tá a fhios agat nach n-oireann an comhluadar seo de dhaoine córa leithéidí iar-phríomhairí na Breataine a bhí i gcumhacht le linn na stailceanna ocrais sa Cheis Fhada.

(De réir na loighce sin, bheadh aontachtaithe i bhfách le togra na Ceise Fada nó “An Scrín Phoblachtach” mar a thug siad air, rud a mheallfadh níos mó turasóirí ná múrphictiúir bunaithe ar Marvel Comics.