Cáineann PJ Cunningham an pas láimhe go géar.

B’fhéidir go bhfuil sé gaisciúil a’m a rá, ach b’fhéidir go bhfuil faitíos orthub, ach is bean mé nach gcuirfeadh suas le daoine ag déanamh scigmhagadh faoi m’ainm, ach nuair atá tú níos óige, níl éinne ag gabháil ag seasamh leat, agus is ceacht domsa freisin é mar mháthair.

Sula n-athróimid an bunreacht ba chóir dúinn na ceisteanna seo a fhreagairt: céard iad na bunluachanna a cheapaimid gur cóir a beith ag oifigeach stáit? An bhfuilimid sásta cloí leis na rialacha agus gan a bheith ag iarraidh an t-aicearra a ghearradh le caochadh súile? An bhfuilimid sásta polaiteoir a cháineadh as caimiléireacht fiú má tá baint aige le páirtí a dtugaimid tacaíocht dó? I bhfírinne, an bhfuil an oscailteacht, an t-ionracas, agus an fhreagracht uainn? **Naisc**: Breis is dhá bhliain ó shin http://findarticles.

I ndíospóireachtaí éagsúla chaith na hurlabhraithe airgeadais leathchuid an ama ag cáineadh bheartais na bpáirtithe eile agus an chuid eile ag maíomh gurbh iadsan amháin a bheadh in ann méid áirithe post a chruthú agus “an tír a chur ar ais ag obair”.

Pointe eile a dhéanann lucht cáinte an bhirt seo ná gurb ionann tabhairt chun rialtachta agus duais a bhronnadh ar lucht briste an dlí.

Léirigh siad freisin go raibh fadhb ag Abbott le vóta na mban, faoi gur mheas cuid acu go raibh sé ró-ionsaitheach, go háirithe nuair a thug sé íde béil do Gillard sa pharlaimint agus ag léirsithe lasmuigh de Theach na Parlaiminte.