De réir na tuarascála oifigiúla "A Fresh Start for Gaelic" a tháinig roimh an pharlaimint i nDún Éideann i mí na Bealtaine anuraidh, tá níos lú ná 50,000 Gàidhligeoir sa tír anois, cuid mhaith acu aosta.

Inniu, tá droch-chuma ar an pháirtí, cuma aosta, thuirseach.

Ar ndóigh, ba sheanóirí an triúr acu, agus is dócha gur chuimhin leo féin an coinscríobh, nár cuireadh deireadh leis i Meiriceá go dtí 1973.

“Tá cuma mhacánta air,” a dúirt sé, “tá sé aosta agus é i gcathaoir rothaí.

" Measann siad go gcailleann na híobartaigh £850 an duine ar an meán, ach go minic, cailleann daoine aosta dhá oiread an méid sin.

An Magadh go hÉag agus thairis sin Agus scagadh á dhéanamh agam ar Cháinaisnéis na Mílaoise, Cáinaisnéis Uí Lionnacháin, Céad Cáinaisnéis Ceartaitheach tar éis an tSunami Geilleagair a scuab roimpi saofacht an Tíogair Cheiltigh go tóin poill le cumhacht doshásaithe a cuid feirge, nach ait mar a thagann Earnán de Blaghad agus Jim Kemmy chun cuimhne? B’é Earnán cróga a ghearr réal ó PhinSean na Sean i gcáinaisnéis Fheabhra na bliana 1924.

Grád: D Brian Lenihan (An tAire Airgeadais) Seans beag ann go bhfuil tuiscint níos fearr aige ar a chúram anois i ndiaidh teip na cáinaisnéise anuraidh (agus an chonspóid maidir le cártaí leighis na n-aosach ach go háirithe).

Sar i bhfad, bhí stáisiúin ann do mhná, do sheandaoine, do chócairí, do thaistealaithe .

Nuair a fuair a hathair aosta bás go gairid ina dhiaidh sin, thug Sal agus a máthair a chorp ar ais go Dairbre agus ní raibh siad sásta an t-oileán a fhágáil arís.

“B'éigean do Mheiriceá na ceardchumainn a bhriseadh”, a dúirt sé, “agus bheadh ar sheandaoine an-íobairt a dhéanamh ar son todhchaí na tíre.