Tá an t-éileamh atá ar ár seirbhísí ag fás de réir mar a scaiptear an scéal fúinn.

Ní bhaineann sin le náisiúnachas ná tírghrá fiú ach le haitheantas a chur orainn féin agus ar an áit a bhfuil muid ag baint fúinn.

Ní fios an bhfuilid ann go fóill, fúinn, faoi cheilt, ag fanacht go dtugtar seans dóibh teacht chun solais arís.

Ligeann sé dóibh a scéalta brónacha féin a insint os comhair an cheamara agus fágtar fúinn féin breithiúnas a thabhairt orthu.

‘Sin scéal fúinne, nach ea?’ ‘Sea.

In ainneoin gur bhain mé céim amach sa tíreolaíocht in Éirinn, caithfidh mé a admháil nach raibh ach tuiscint dhoiléir agam ar gheografaíocht na hAstráile sular chuir muid fúinn abhus in Canberra, príomhchathair na tíre, sa bhliain 1973.

Míshásamh Bíodh is go bhfuil ardmheas ag muintir na hAstráile ar Lá Anzac faoi láthair, níorbh amhlaidh a bhí cúrsaí nuair a chuir muid fúinn abhus go luath sna seachtóidí.

Labhair sé go ciúin is go céillí: “An fúinne nó fúthu féin a bhí siad ag magadh, a fheara? An duine a bhíonn ag magadh faoi dhaoine eile, is minic faoi féin, i ndáiríre, a bhíonn sé ag magadh, má éisteann tú go cúramach leis an fhothéacs…” “Fothéacs mo thóin!” arsa Ó Clarion, agus é ag revvvveáil inneall na cathaoireach.

Tá oiread eolais ag snámh fúinn is tharainn anois is nach mbeidh an t-aineolas inleithscéal feasta.

Sular chuir muid fúinn abhus ba mhinic a chuala muid trácht ar na siorcanna marfacha san fharraige, agus ar na nathracha nimhe agus na damháin alla nimhiúla ar an talamh.

Chuir muid fúinn san Astráil thiar sa bhliain 1972 agus bhí beagnach gach saghas fógraíochta, coimircíochta agus spreagadh díolacháin i dtaca le táirgí tobac ceadaithe abhus um an dtaca sin.

Chuir muid fúinn san Astráil sa bhliain 1972 agus ní raibh muid ach roinnt míonna sa tír nuair a bhí feachtas olltoghchánaíochta faoi lán seoil.

Seo *‘Everyman’*, nó *‘Everyleanbh’*, agus sciobtar na cosa amach fúinn i bhfianaise ‘ghlaine a chroí, neart a ghéag’ agus an ‘beart de réir a bhriathair’.

Bhí sé beartaithe againn, agamsa ar aon nós, gan dul thar n-ais, agus nuair a thánamar abhaile go hÉirinn as na Stáit Aontaithe, is i mBéal Feirste a chuireamar fúinn.

Chuir muidne fúinn abhus an bhliain chéanna agus is iontach an t-athrú atá le sonrú i gcúrsaí inimirce in imeacht na mblianta ó shin i leith.

Eagraíonn foireann chumasach Oireachtas na Gaeilge gach rud go paiteanta agus go pointeáilte, agus fágann siad an chraic fúinn féin.

Chuir muid fúinn in Canberra, príomhchathair na hAstráile, bunáite ceathracha bliain ó shin agus is breá linn an chathair dheas seo.

Chuireamar fúinn i gceantar bocht i Mazabuka na Saimbia.

*’ Chuir muid fúinn san Astráil thiar sa bhliain 1972 agus ní raibh muid ach gearrthamall sa tír nuair a chuala mé ár ngearrchailí ag canadh an ghligín fógraíochta thuas.

Tá rogha gach bia agus togha gach dí anseo! “I rith an gheimhridh, téim ag clársciáil ag an deireadh seachtaine go minic agus i rith an tsamhraidh caithim an deireadh seachtaine amuigh sa gcathair ag clamhsán faoin teocht damanta de ghnáth!” Is léir go bhfuil tallann ar leith in Muireann ach cad é mar a fheiceann sí í féin i gceann 5 bliana? Níl tuairim aici! “Cúig bliana ó shin bhog mo bhuachaill ag an am go Nua-Eabhrac ar feadh sé mhí – anois tá muid pósta agus ag cur fúinn anseo go fóill.