Ar an drochuair, tá an píosa áirithe talaimh sin ag titim isteach sa chlábar agus lucht féachana scanraithe ag breathú air le fonn caointe.

Is minic a dhéantar tagairt don íobairt a dhéanann imreoirí idirchontae agus don traenáil a dhéanann siad i lár an gheimhridh, iad ag rith suas sléibhte agus síos gleannta, trí dhumhacha gainimh, trí phluda agus lathach.

" Ní ag tagairt do lábán shuíomh na tógála i mBaile an Aba atá sé, ach do chlábar atá níos cáidhí go mór.

" Ní ag tagairt do lábán shuíomh na tógála i mBaile an Aba atá sé, ach do chlábar atá níos cáidhí go mór.

Fásann deora Dé agus a mbláthanna dubhdhearga sé troithe ar airde ar thaobh an chasáin, agus bhí clábar domhain faoinár gcosa.

Bhí lag trá ann, agus shiúil muid amach trasna na láibe ó charrchlós beag in aice leis An Mhainistir Liath.

Tagann daoine le chéile ansin, agus amharcann siad trí theileascóip mhóra ag na géanna, agus iad ag lapadaíl sa láib agus ag scairteadh amach ar a chéile, sásta a bheith ag ithe arís i ndiaidh a dturas fada tuirsiúil.

Bhí lag trá ann, a nocht láib agus feamainn.

Bíonn Berwyn fliuch i gcónaí agus thug mé faoi deara poill dhubha sa talamh anois is arís, áiteanna a ndeachaigh a chos síos sa chlábar.

In áit na bpairceanna glasa síochánta a bhí romhainn, ní raibh le feiceáil ach pluda, poill, crainn dhóite agus beirt fhear ina seasamh ar dhroichead adhmaid agus éadóchas agus fulaingt ina n-aghaidh.

Lá fliuch a bhí ann agus bhí an cúrsa bog agus mar sin bhí neart clábair ar a n-éide síoda nuair a fhill na marcaigh.

Thaitin Mainistir Rongbuk le Liam, foirgneamh cloiche agus dóibe, cruth na haoise ar na ballaí ársa.

Ní shílfeá go mbeadh a leithéid i nGarbhchríocha na hAlban, níos faide ó thuaidh ná Inbhir Nis! Sa ré Victeoiriach bhí neart spánna mar seo le fáil ar fud na hEorpa, ina raibh uisce mianrach agus folcadáin chlábair le fáil.

D’fhág mé an áit agus bhí an teachtaireacht ‘*Who’s the bastard now*?’ scríofa i salachar ar fhuinneog mo ghluaisteáin.

Bhí go leor lábáin faoi mo chosa agus bhí sé contúirteach go maith: b'fhurasta titim.

Is é meas Alfred Gusenbauer, Seansailéir na hOstáire, go gcaithfear gabháil i mbun fógraíochta le híomhá na tíre a tharraingt aníos as an ghreallaigh.

Tá an pholaitíochta ó thuaidh sáite sa chlabar seicteach go fóill, ach ní aithníonn aon duine go bhfuil siad in abar.

Ar scáth a chéile a mhaireann na daoine, mar a deir an seanrá, ach céard a dhéanann ár gcairde i ríocht na n-ainmhithe is na n-éan sa drochshíon? Tá ceithre rogha acu: - A) Caithfidh siad dul i dtaithí ar na cúinsí agus iad féin a ‘oiriúnú chun maireachtála; nó - B) Rachaidh siad ar imirce; nó - C) Titfidh codladh an gheimhridh orthu, faoi thalamh go hiondúil, go dtí go mbogfaidh an aimsir ar ball; nó - D) Siocadh síos faoi uisce sa phuiteach nó ina leithéid.

I gclabar linne, nó fiú de leataobh linn uisce, beidh an loscainn, an tumadóir mór agus an t-earc luachra agus sléibhe ag déanamh Mo Chaoi díobh féin istigh faoin bpuiteach.

Tá an láib uileláithreach i gcónaí agus tá eagla ar mhuintir na háite roimh lucht gadaíochta atá ag creachadh na dtithe millte.

Bíonn an clábar millteanach agus contúirteach ar an chosán ar lá atá fliuch agus éiríonn sé níos measa gach bliain.

Bhíos ag seasamh i láib go dtí an ghlúin agus bhí orm léimt isteach sa churach creathach agus ag an am céanna na píoranna a sheachaint (a d’fhéadfadh greim a bhaint asat fiú agus iad ceithre uaire amach as an uisce).

Nuair a fuair mé an deis, chuir mé iad i gclábar bog cois srutháin i gcoill giúise.

Tá córas fréamhacha curtha síos acu agus tá siad ag sú na maitheasa aníos as an phuiteach cois srutháin.

Tá Laoise Ní Chléirígh i ndiaidh súil a chaitheamh ar mhíolta beaga na linne, an phuitigh agus an mhachaire chladaigh, óir tá an loscann ag dúiseacht, an t-earc luachra ag snámh trí dhufair an fhéir agus tá an cnádán ag righniú leis ar bhán an ghailf in athuair.