Bhí a leathshúil druidte go teann le faitíos roimh an fhís fhíochmhar a nochtaíodh dó: Éire mar a bheas i gcionn deich mbliana! Éire i samhradh na bliana 2013! Bhí sé scanrúil, scéiniúil, scáfar mar aisling.

Caithfear féachaint ar an gcomhthéacs inar tógadh an cinneadh seo agus an cúlra as a dtagann sé go náisiúnta, mar tá ceist níos scéiniúla agus níos leithne ná an mótarbhealach féin le freagairt anseo: Cén fáth go bhfuil an rialtas seo, agus Martin Cullen go háirithe, meáite ar oidhreacht chultúrtha na tíre agus Chontae na Mí a scrios? Ó tháinig sé i gceannas ar an roinn nua atá freagrach anois as an gcomhshaol, an oidhreacht agus rialtas áitiúil, tá borradh as cuimse tagtha ar fhorbairt na mbóithre, ach tá praghas nach féidir glacadh léi á íoc againne mar náisiún.

Cé nach raibh sé riamh ar an chnoc, is iomaí scéal scéiniúil a chuala sé ó oifigigh an NRA faoi na beanna contúirteacha, na hainmhithe allta agus an daoscarshlua dúchasach fiáin, fiata, fraochta.

Tagann drong leipreachán faoi dheireadh, grúpa fear gléasta in éide scéiniúil ghlas agus féasóga dearga orthu.

Nuair a rugadh é thug a mhuintir sracfhéachaint ar an ghnúis scéiniúil sin agus bhaist siad Fear le Dia air.

Pinc scéiniúil.

Bhí sé scanrúil, scéiniúil, scáfar mar fhís.

Ach bhí eachtraí níos scéiniúla th’éis tarlú i nDoire, an lá céanna.

Anuas air sin, mhaoinigh siad fógraí sna meáin inar baineadh feidhm as íomhánna grafacha scéiniúla le rabhadh a thabhairt do chaiteoirí faoin gcineál dochair a dhéanann tobac don cholainn.

Choinnigh Eilís Ní Dhúill an cloigeann nuair a mheas sí an scannán ‘samhlaíoch’ scéiniúil a taispeánadh ina scannán lánfhada ag Film Fleadh na Gaillimhe i mí Iúil.