Shínigh sé cóip dá leabhar filíochta *An Bealach 'na Bhaile *dom agus scríobh sé ar an chlúdach: "I ndiaidh a bheith ag amharc amach ó bharr an tí sílim go mbeidh mé níos sona i mo 'chró beag féin' ag bun na hEaragaile.

Ní sa gcistin amháin a tharlaíodh sé, ach i gcró na gcearc, sa suanlios san oíche, agus i bhfoirgnimh eile de chuid na scoile.

Má tá coiscéim coiligh ar an lá idir an dá Nollaig, is áit inteacht i lár na coiscéime sin atá muid anois - san áit is contúirtí ar fad, b'fhéidir, nó cad é atá go díreach idir dhá chrobh an choiligh ach tóin an choiligh, Dia idir muid agus cac na héanlaithe! Agus muid ag caint ar chúrsaí éanlaithe, tá a bhfuil fós beo de thurcaithe na tíre ag rith thart sna cuibhrinn agus sna botháin ag gabháil buíochais le Dia na nDúl gur tháinig siad slán fríd ár lár an gheimhridh.

” Amharcann muid ar chiorcal cloiche ansin, agus ina dhiaidh sin ar bhothán gabha ón Chré-Umhaois.

An bhfuil mórán difir idir dul ag breathnú ar bhochtáin sa favela agus dul ag breathnú ar mhoncaithe sa zú? An dtaitneoidh sé leis an tseanbhean úd atá ag crochadh éadaí ar dhíon a botháin, thall, go mbeidh scaifte gringos ag glacadh pictiúirí dí ar ball? Pléascann Enderson ag gáire.