“A Aonghuis, cad é mar a chuir tú isteach an Nollaig? Caithfidh sé gur stróic tú an tóin glan as.

Deirtear gur caitheadh as an veain é tar éis don tiománaí smacht a chailliúint ar an roth stiúrtha, gur thuirling sé ar an mbóthar, go raibh sé fós beo nuair a tháinig an t-otharcharr, go raibh sé iontach cróga cé go raibh sé go mór i bpian ach gur shíothlaigh sé uainn agus talamh slán Ospidéal Shligigh sroichte aige.

D'inis mé dó go raibh sin fíor, ach scéal brónach a bhí ann agus, mar gheall air sin, bhí sé caite as mo cheann agam le blianta.

**CB: An mó leanbh a bhí agaibh an uair sin?** MDÓS: Bhí beirt i Siceagó againn agus ansan fuair Danny *free transport* abhaile! Ní caitheadh díol as aon ticéad dó! **CB: An raibh sé deacair oraibh socrú síos nuair a thánamhair abhaile?** MDÓS: Bhí an chéad bhliain deacair – bhí rudaí chomh tapaidh thall is rudaí chomh socair anso.

Ní hionann cuimhne a bheith agat agus tú a bheith spreagtha chun gnímh ar son na córa ach is mithid dúinn fá dheireadh thiar dul i ngleic leis na tromluithe atá ag crá daoine agus muid ag sleamhnú go malltriallach amach as dorchadas an chéid seo caite.

Is cuma liom cén páipéar nó iris: Time Magazine nó an Boston Globe nó an Chicago Tribune fiú, fhad is nach gá dom fanacht le Beo Ar Éigean! Is í an deacracht atá agam, a Shanta, ná go bhfuil Leamh Ó Cuinneagáin i ndiaidh a bheith caite amach as a phost le hÚdarás na Galltachta.

Go fiú ní chaithfear éirí as chun an clár a athrú” a deir an Dochtúir Ní Anluain.

Tá buíon nua ceannairceach (atá chomh hantoisceach sin gur caitheadh amach as Al-Qaeda iad!) ag eagrú in iarthuaisceart na hIaráice agus ag máirseáil ar Bhagdad.