Tá rud éigin álainn, síochánta agus diamhair fiú, ag baint le folcadán (nó jakuzzi má tá pinginí agus an spás agat!) - solas íseal, boladh coinneal ar lasadh, ceol séimh ciúin ar siúl.

Nuair a dhóim tarbh ar m’altóir sa ghairdín cúil, tá a fhios agam go bhfuil cumhracht na híobartha sin taitneamhach leis an Tiarna, ach cad é faoi na comharsana anseo i mBaile Átha Cliath 4? Ní maith leo an boladh, go háirithe mura nglanaim tóin an tairbh sula ndéanaim é a dhó.

Tá cumhrán na mbláthanna a leagadh in ómós dó ar fud phríomhchathair na hÉireann i ndiaidh an ceann is fearr a fháil ar bhréantas Bharra an Teampaill.

Amach linn féin ar an patio, faoi aer milis an chlapsholais, agus an clós líonta le boladh na mbláthanna.

Agus nuair a chonaic a chairde é gléasta mar a bhí, dúirt siad go mba mhór an trua é a bheith ag scaradh leo, nó nach raibh fear ar bith ar an domhanchlár a bhí in inmhe dul chun spairne leis ó thaobh na háilleachta agus na cumhachta agus na cumhrachta de.

Tá rud inteacht scáfar ag baint leis; an smaoineamh ar fad, nach mbeadh boladh ag duine inteacht; go bhfuil tábhacht ag baint le chuile chéadfa atá againn.