Bhí Antóin ar gor nó bhí Sorcha ag teacht dtigh s'aigesean anocht fá choinne dinnéir.

"Beidh tú ag inse domh an chéad rud eile go mbeidh mé mar a bheadh cearc éillín ann fá cheann cúpla mí eile.

Is trom cearc i bhfad.

Ach níl cearc ar bith slán anois, is é ag obair gan srian Ó thosaigh sé ag caitheamh an snaoisín.

Deirtí fosta go mbíodh an-stuif sna cearca a bheirtí sa Mhárta, go mbíodh daoine chomh corrthónach leis an ghaoth Mhárta, agus go mbíodh laethanta na bó riabhaí, nó na laethanta ag deireadh na míosa seo, ar na laethanta ab fhuaire sa bhliain.

“Na sionnaigh i gceannas cró na gcearc,” a dúirt na criticí.

Agus ós ag caint dúinn ar amhránaithe bochta, cad é faoi Lillis bocht Ó Laoire, a bhíonn ag canadh faoin Chearc agus Coileach ‘a d’imigh le chéile amach fríd na sléibhte gur bhris siad a gcroí.

Agus í ag smaoineamh chun cinn ar an todhchaí, níl rud ar bith níos mó atá de dhíth uirthi ná seal fada a chaitheamh lena fear chéile Brian agus lena bheirt iníon agus í ag tabhairt aire do na glasraí agus do na cearca.

Tugtar loonie ar an mbonn dollar tar éis an éin uisce comónta, an ‘Loon’ agus mar gheall ar an ainm seo, tugtar ‘toonie’ ar an mbonn dhá dollar.

Is cuimhin liom ag pointe amháin gur shiúil cearc trasna an bhóthair agus stop Máirtín an carr agus dúirt sé “tá níos mó ceart ag an gcearc sin a bheith ag siúl ar na bóithre ná mar atá againn-ne a bheith ag tiomáint”.

Tar éis sé mhí a chaitheamh ag taisteal tríd an Afraic, thug mé faoi deara go raibh formhór mhuintir na háite ag taisteal lena gcearca féin.

Uimhir a hAon ===== Caithfidh tú an t-ainm áitiúil ar chirc a fhoghlaim ar dtús.

Tá an iomarca daoine laga ionsaitheacha thart orainn sa saol, dream nach mbeadh croí circe acu faoina n-ainmneacha féin.

Déanann an pictiúr tagairt d’eachtra a tharla i 2007 in Eastát Sandringham i Sasana nuair a scaoileadh dhá chromán cearc (éan creiche atá i mbaol a dhíothaithe) lá nuair a bhí an Prionsa Harry agus cara leis ag foghlaeireacht ann.