Ba cheart, mar sin, deireadh a chur leis an phionós báis mar gheall ar nach féidir leis an stát a bheith cinnte go minic de chiontacht cosantóra agus mar gheall ar nach féidir rudaí a chur ina gceart nuair a dhéantar botún.

Cad é a tharlóidh, áfach, nuair a thabharfar saoránach Meiriceánach, bíodh sé ina Arabach nó nach bíodh, chun trialach agus an sceimhlitheoireacht curtha ina leith? An dtabharfar cead dó abhcóide a bheith aige? An ndéanfar é a thriail go poiblí? Ní bhíonn trialacha rúnda i gceist ach amháin nuair a bhíonn na daoine atá i gcumhacht ag iarraidh go ndéanfaí na cosantóirí a chiontú go cinnte.

Is amhlaidh go ndeachaigh Weir-Rodgers agus roinnt cairde léi isteach ar thalamh an chosantóra gar do Ros Neamhlach tar éis dóibh “tráthnóna sóisialta” a chaitheamh i mBaile Dhún na nGall.

Ionchúisíodh an cosantóir arís ar an 11 Bealtaine, 1976, os comhair an Breitheamh Larkin ar an chúis chéanna ach chomh luath is a glaodh an cás, ceapadh ateangaire agus cuireadh faoi mhionn é.

Ina bhreithiúnas siúd, rialaigh an Breitheamh Henchy go raibh láncheart ag cosantóir a chuid fianaise agus fianaise finnéithe eile a chur os comhair na cúirte trí mheán na Gaeilge, ach nach raibh aon chead aige a éileamh go mbeadh na himeachtaí uilig á reáchtáil i nGaeilge.